Τα τατουάζ, ειδικά αυτά με μαύρη μελάνη, μπορεί να σχετίζονται με τη ραγοειδίτιδα, σύμφωνα με έρευνα της Ιατρικής Σχολής Johns Hopkins.
Τι είναι η ραγοειδίτιδα;
Η ραγοειδίτιδα είναι μια φλεγμονή στον χοριοειδή χιτώνα, δηλαδή του μεσαίου στρώματος του οφθαλμού που βρίσκεται μεταξύ του κερατοειδή και του αμφιβληστροειδή. Αυτό το στρώμα περιλαμβάνει την ίριδα και τα αιμοφόρα αγγεία που τροφοδοτούν τα άλλα μέρη του ματιού. Η φλεγμονή σε αυτό το σημείο μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στην όραση, ακόμη και να προκαλέσει ολική τύφλωση. Η ραγοειδίτιδα μπορεί να προκληθεί από ποίκιλες αιτίες, όπως ιούς, μύκητες, τραυματισμούς στα μάτια, καθώς και λοιμώξεις σ’ άλλα μέρη του σώματος. Μερικές φορές, η υποκείμενη αιτία της ραγοειδίτιδας δε γίνεται γνωστή.
Μέχρι το 2014 είχαν αναφερθεί μόνο οκτώ περιπτώσεις όπου προκλήθηκε ραγοειδίτιδα μετά από χτύπημα τατουάζ. Ωστόσο, ο Δρ Trucian Ostheimer κι οι συνεργάτες του στο Wilmer Eye Institute παρακολούθησαν επτά περιπτώσεις σε λιγότερο από δύο χρόνια.
Και στις επτά απ’ αυτές τις πρόσφατες περιπτώσεις, τμήματα του δέρματος που καλύφθηκαν από μαύρη μελάνη εμφάνισαν συμπτώματα σκλήρυνσης του δέρματος στην εν λόγω περιοχή, ενώ, ταυτόχρονα, παρουσιάστηκαν συμπτώματα ραγοειδίτιδας. Η θεραπεία που ακολουθήθηκε για τη ραγοειδίτιδα εξάλειψε επίσης και τα συμπτώματα του δέρματος. Ωστόσο, μόνο οι περιοχές του δέρματος που καλύφθηκαν με μαύρο μελάνι εμφάνισαν δερματολογικά προβλήματα.
Φυσικά, αυτή η έρευνα δε σημαίνει ότι τα τατουάζ προκαλούν ραγοειδίτιδα. Παρόλα αυτά, επισημαίνει κάτι που χρειάζεται περαιτέρω έλεγχο κι έρευνα. Σε μερικούς ανθρώπους φαίνεται να υπάρχει κάποια σύνδεση μεταξύ της νόσου και του τατουάζ.
Συνεπώς, οι γιατροί που βλέπουν ασθενείς με ραγοειδίτιδα θα πρέπει να ρωτούν για το ιστορικό τυχόν τατουάζ των ασθενών τους. Απ’ την άλλη μεριά, οι ασθενείς θα πρέπει κι αυτοί να ενημερώσουν το γιατρό τους για πιθανά συμπτώματα της νόσου. Η ραγοειδίτιδα εμφανίζει μια σειρά συμπτωμάτων, όπως ερυθρότητα, άλγος, θολή όραση, φωτοευαισθησία και μυοψίες. Γιατρός και ασθενής θα πρέπει να βρίσκονται σε συχνή επικοινωνία, ώστε να σχεδιαστεί έγκαιρα η κατάλληλη θεραπεία της νόσου.
Πηγή:
American Academy of Ophthalmology/ aao.org